Als we met iemand praten zijn we ons nauwelijks bewust van hoe een gesprek verloopt. We staan niet stil bij de verschillende elementen die in een gesprek voorkomen waardoor een gesprek soepel verloopt. Dit noemen we natuurlijke communicatie.
Bij natuurlijke communicatie is sprake van wederkerigheid, er vindt uitwisseling over en weer plaats. Mensen doen dit met woorden, gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal. Je volgt de ander en maakt oogcontact. Als de ander klaar is, is het jouw beurt om te reageren. De meeste mensen gebruiken deze manier van communiceren van nature.
Kinderen met autisme hebben een beperkt inzicht in andermans innerlijk en kunnen het grote geheel niet overzien. Hierdoor hebben ze problemen met de meeste elementen van communicatie. Zij kunnen niet aansluiten bij de natuurlijke manier van communiceren, dus zullen wij aan moeten sluiten bij hun manier van communiceren (De Bruin, 2021).